XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa
Testuingurua
ERANSKINAKARAKTEREA ETA GIZARTE-PROZESUA
Liburu honetan zehar faktore sozioekonomiko, psikologiko eta ideologikoen artean dagoen elkarrerlazioaz ari izan gara, Erreforma-garaia eta Gure Aroa bezalako aldiak aztertuz.
Analisi horrekin zerikusia duten arazoez interasatzen diren irakurleentzat, saiatuko naiz laburki azaltzen, eranskin honetan, azterlan honen oinarri teorikoa izan dena.
Talde sozial baten erreakzio psikologikoak aztertzean, taldeko kideen karakterearen, hots, pertsona indibidualen karakterearen, egitura jorratu behar dugu.
Hala ere, interesatzen zaizkigunak ez dira talde bereko pertsonak ezberdin egiten dituzten berezitasunak, kide gehienei dagokien karaktere-egituraren zatia baizik.
Karaktere honi karaktere soziala esan diezaiokegu.
Karaktere soziala, ezinbestez, ez da karaktere indibiduala bezain espezifikoa.
Bigarrena deskribatzean, gizabanako honen edo haren egitura, egituraketa berezian, osatzen duten berezitasun guztiak hartu behar ditugu kontutan.
Karaktere sozialean, ostera, berezitasun horietarik aukeraturiko batzuk bakarrik sartzen dira: talde bateko gehiengoaren karaktere-egituraren funtsezko gunea, taldearen beraren oinarrizko esperientzien eta bizitzeko era komunen emaitza legez garatu dena.
Nahiz eta karaktere-egitura arras diferenteko
Gizabanakoa, gizabanako denez ongi ulertu nahi dugunean, elementu bereizgarriok garrantzirik handiena hartzen dute; baina giza energia nola bideratzen den eta ordenu sozial jakin baten barruan indar konpultsibo bezala nola diharduen ulertzea bada gure asmoa, orduan karaktere sozialera bideratu beharko dugu geure arreta.